Μέσα από το έργο αυτό, ο βασικός στόχος των δημιουργών ήταν να καταφέρουν να… θολώσουν τα όρια μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου στην περιοχή British Columbia, στον Καναδά. Έτσι, λοιπόν, αποφάσισαν να δημιουργήσουν την τυπολογία ενός αγροκτήματος προσθέτοντας έναν ξενώνα. Κοιτάζοντας την κατοικία, παρατηρούμε μια σειρά από πλατφόρμες οι οποίες συνδέουν περίτεχνα τον κύριο όροφο με τον επάνω όροφο. Πολλοί θα έλεγαν ότι πρόκειται για μία… υποεκτιμημένη σύνδεση μια και ο πάνω όροφος μοιάζει να μην χρησιμοποιείται. Πολύ σωστά, θα σας απαντήσουμε, μια και η οργάνωση του χώρου έχει πραγματοποιηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να επιτρέπει στους κατοίκους να ζουν εξ ολοκλήρου στο ισόγειο σε στενή επαφή με το τοπίο που περιβάλλει το σπίτι.
Οι βασικοί χώροι διαβίωσης είναι οργανωμένοι γύρω από μια αυλή εμπνευσμένη από την Ιαπωνία, ή «βρύο κήπο», που λειτουργεί ως μια πολύπλευρη αρχιτεκτονική συσκευή. Από τη μία πλευρά, παρέχει κυκλοφορία κατά μήκος του κύριου άξονα, ο οποίος συνδέει την κύρια είσοδο με την πισίνα της πίσω αυλής και τον χώρο της προπόνησης. Επιπλέον, δημιουργεί μια οπτική επέκταση του καθιστικού στον κήπο, ενώ η κουζίνα βλέπει κατευθείαν στην αυλή, προσδίδοντας την αίσθηση ότι είναι ένα γυάλινου περίπτερου μέσα στον κήπο.
Ο κεντρικός χώρος διαβίωσης βρίσκεται στη νότια πλευρά και χαρακτηρίζεται από ένα μεγάλο τζάκι που προσφέρει ιδιωτικότητα από το δρόμο. Ο προσανατολισμός, η μορφή και η τοποθέτηση του ανώτερου όγκου σχεδιάστηκε για να προστατεύσει από τις δυνατές ακτίνες του ήλιου κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών, επιτρέποντας παράλληλα το φως στις χαμηλότερες γωνίες του ήλιου να εισχωρήσει στους χώρους κατά τους χειμερινούς μήνες.
Photos: Rafael Santa Ana & Megan Paris-Griffiths / www.campos.studio
