Έπιπλα από ανακυκλωμένο πλαστικό και ίνες αγριαγκινάρας, τσάντες από ρετάλια τέντας, από πανιά ιστιοπλοϊκών σκαφών, από καλαμπόκι, από στρατιωτικό καµβά.
Ρούχα με φυτικές βαφές, vegan παπούτσια, ολομέταξα μαντίλια, brands που αποφεύγουν τις μεταφορές μεγάλων αποστάσεων και τη φύρα.
Το εγχώριο design προσπαθεί να είναι πιο φιλικό απέναντι στο περιβάλλον και τον άνθρωπο.
Locul
Mια κειμενογράφος που μαθητεύει στον τροχό και στο handbuilding εδώ και κάποια χρόνια και ένας βραβευμένος σχεδιαστής προϊόντων και εσωτερικών χώρων με αγάπη για τα οικολογικά υλικά, η Γαία Δεληγιάννη και ο Σπύρος Κίζης, δημιούργησαν πριν από έναν χρόνο ένα brand επίπλων και αξεσουάρ υψηλής ποιότητας που χαρακτηρίζονται από λιτή, σύγχρονη αισθητική και λειτουργικό design.
Αναπόσπαστο κομμάτι της φιλοσοφίας του brand είναι η χρήση ιδιαίτερων υλικών και μεθόδων παραγωγής ‒ χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η βραβευμένη σειρά επίπλων του Σπύρου Κίζη, φτιαγμένη από ίνες αγριαγκινάρας. Καθώς η βιωσιμότητα αποτελεί σταθερή αξία του brand, ο σχεδιασμός κινείται γύρω από υλικά όπως το ξύλο, ο πηλός, το μέταλλο, το vegan δέρμα, και καινοτόμες προσμείξεις που προκύπτουν κατά τη δημιουργική διαδικασία. Στόχος τους είναι μια παραγωγή που να κινείται στο πλαίσιο του small batch. «Η συνεργασία με σιδεράδες και ξυλουργούς δεύτερης ή τρίτης γενιάς που έχουν μάθει την τέχνη, αλλά έχουν επαφή με τη σύγχρονη τεχνολογία, μας οδηγεί σε σχεδιαστικά μονοπάτια που πιστεύουμε ότι ενσωματώνουν το μεράκι του μάστορα από τη μια, την ακρίβεια και τη λεπτότητα που προσφέρει η τεχνολογία του CNC και του 3D printing από την άλλη. Με τα αντικείμενά μας θέλουμε να αναδεικνύεται πάντα ο άνθρωπος. Τι θα γινόταν αν ο παλιός καρεκλάς στο Μοναστηράκι συνδύαζε το μεράκι του με επιρροές από το σύγχρονο design και την τεχνολογία; Αυτό για μας είναι Locul».
Μόλις άνοιξαν τον χώρο τους στο Κουκάκι που, ενώ αρχικά προοριζόταν για την αποθήκευση των προϊόντων τους, η ίδια η γειτονιά τούς ενέπνευσε να το μετατρέψουν σε ένα μικρό μαγαζί απ’ όπου μπορεί κάποιος να περάσει και να δει τη δημιουργική διαδικασία. Ανάμεσα σε ποδηλατάδικα, μπιστρό, εργαστήρια κεραμικής και μόνο λίγα λεπτά από το ΕΜΣΤ, το δίδυμο πίσω από το Locul φιλοδοξεί να δώσει τη δική του φρέσκια νότα στην τοπική κουλτούρα της πόλης.
www.loculdesign.com, Ζαν Μωρεάς 17, Κουκάκι
BlueCycle
Όλα ξεκίνησαν το 2017, όταν με στόχο την ευαισθητοποίηση του κοινού αναφορικά με το πρόβλημα των εγκαταλελειμμένων διχτυών που βρίσκονται στη θάλασσα αλλά και τη δυνατότητα αξιοποίησής τους με τη χρήση νέων τεχνολογιών το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη ανέλαβε την παραγωγή του ντοκιμαντέρ μικρού μήκους Second Nature, που δημιουργήθηκε από την υποψήφια για Όσκαρ κινηματογραφίστρια Δάφνη Ματζιαράκη. Με αφετηρία την ταινία αυτή γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία μιας πρότασης-λύσης για το πρόβλημα με τα θαλάσσια πλαστικά απορρίμματα, κυρίως αυτά που προέρχονται από την αλιευτική και ναυτιλιακή δραστηριότητα.
H BlueCycle εφαρμόζει ένα πρόγραμμα κυκλικής οικονομίας για την αξιοποίηση των θαλάσσιων πλαστικών απορριμμάτων, έτσι εγκαταλελειμμένα δίχτυα, σχοινιά, κάβοι, πετονιές γίνονται και πάλι πρώτη ύλη υψηλής ποιότητας. Προτείνει μια ολιστική προσέγγιση για την αντιμετώπιση του προβλήματος, καθώς ασχολείται με κάθε στάδιο της διαδικασίας, από τη συλλογή του υλικού μέχρι την επεξεργασία του και τη δημιουργία νέων προϊόντων. Μέσα από ένα διαρκώς επεκτεινόμενο πανελλαδικό δίκτυο συνεργάζεται με αλιείς, ιχθυοκαλλιέργειες, μυδοκαλλιέργειες, κατασκευαστές, περιβαλλοντικές οργανώσεις και τοπικούς φορείς, προκειμένου να συγκεντρώσει το υλικό.
Η επεξεργασία του γίνεται στον Πειραιά, στο μοναδικό εξειδικευμένο εργαστήριο για την αξιοποίηση θαλάσσιων απορριμμάτων στην Ελλάδα. Η BlueCycle δημιουργεί τα δικά της πλήρως ανακυκλώσιμα προϊόντα, όπως νήμα για 3D εκτυπωτές, ενώ σε πιλοτική φάση βρίσκεται η δημιουργία δομικών υλικών για εφαρμογές εσωτερικού και εξωτερικού χώρου και η δημιουργία νήματος ύφανσης.
Η βραβευμένη σειρά επίπλων «Second Nature» δημιουργήθηκε πριν από περίπου δύο χρόνια σε σχέδια των The New Raw, του Πάνου Σακκά και της Φωτεινής Σετάκη, οι οποίοι έχουν την έδρα τους στο Ρότερνταμ και έχουν διακριθεί για τη δουλειά τους στην αξιοποίηση αστικών απορριμμάτων. Η σειρά κατασκευάζεται στο ρομποτικό εργαστήριο τρισδιάστατης εκτύπωσης μεγάλων διαστάσεων, το οποίο στεγάζεται στο BlueCycle Lab. Για τη δημιουργία όλων των αντικειμένων χρησιμοποιείται πλαστικό που προέρχεται από τη ναυτιλία και είναι πλήρως ανακυκλώσιμο, όπως όλα τα προϊόντα της BlueCycle. Κάθε αντικείμενο έχει μοναδικά χαρακτηριστικά, ενώ μπορεί να προσαρμοστεί στις ανάγκες κάθε πελάτη, που θα λάβει τα στοιχεία για την προέλευσή του, ενώ μπορεί να το «μεταμορφώσει» σε κάτι άλλο όταν το θελήσει, κι αυτό είναι κάτι που αναλαμβάνει να κάνει η start-up.
«Έτσι αποδεικνύεται ότι η κυκλική οικονομία λειτουργεί και ότι όσον αφορά το πλαστικό τη μεγαλύτερη σημασία έχει η σωστή διαχείρισή του. Ως υλικό μπορεί να έχει πολλές ζωές και να αξιοποιηθεί παραγωγικά. Στόχος είναι να εφαρμόσουμε αυτό το μοντέλο σε ακόμα μεγαλύτερη κλίμακα, δημιουργώντας ένα πρότυπο σε ευρωπαϊκό επίπεδο», εξηγεί η Σουζάνα Λασκαρίδη, ιδρύτρια και διευθύντρια της BlueCycle.
Η karekla του Φοίβου Ξενάκη
Το βραβευμένο σε ευρωπαϊκούς διαγωνισμούς design κάθισμα του Φοίβου Ξενάκη δεν έχει πλάτη, αν και η ονομασία του ειρωνικά σημαίνει «καρέκλα» στα ελληνικά.
Έχει φτιαχτεί από παρατημένα υλικά ξυλουργικής που χαρίστηκαν στον designer από μια εταιρεία κατασκευής επίπλων. Όταν κάποιος κάθεται σε αυτή, τα ξύλινα τμήματά της υποκύπτουν στο βάρος του και γίνονται αναπαυτικά. Μόλις ο χρήστης σηκωθεί, αυτά επανέρχονται στην αρχική τους μορφή, σχηματίζοντας σχεδόν ένα γλυπτό.
Πηγή: lifo.gr