Έναν επίγειο παράδεισο έχει δημιουργήσει η Allessandra Ambrosio στην περιοχή Santa Monica της California. Εκεί, μένει μαζί με την κόρη της Anja και τον γιο της Noah. Η κατοικία στην οποία μένει, έχει χτιστεί το 1920 και -κατά κάποιο τρόπο- το αποικιακό στιλ της, της θυμίζει την εποχή που ζούσε στη γενέτειρά της, τη Βραζιλία. Βρίσκεται κοντά στη θάλασσα, γεγονός το οποίο έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επιλογή της.
Επόμενος στόχος της από τη στιγμή που την εντόπισε, ήταν να την προσαρμόσει στις ανάγκες της, και την αισθητική της. Βασικό μέλημά της, όμως, ήταν να της δώσει κι έναν πιο… παιχνιδιάρικο χαρακτήρα, ούτως ώστε να την αγαπήσουν και να νιώσουν άνετα μέσα στους πελώριους χώρους της και τα παιδιά της. Κάπως έτσι, το Brazilian boho στιλ, συναντάει το California rock ‘n’ roll! Η φρεσκάδα και τα έντονα χρώματα “σπάνε” το λευκό χρώμα που κυριαρχεί στον χώρο. Σήμα κατατεθέν; Το έντονο μπλε πλακάκι μου συναντάμε στη σκάλα, το οποίο δένει απόλυτα με τα μαροκινά φωτιστικά, τα ινδικά υφάσματα στους καναπέδες, αλλά και το vintage περσικό χαλί το οποίο δεσπόζει στο χώρο.
Γενικά, αν θα έπρεπε κάποιος να χαρακτηρίσει την αισθητική του χώρου χρησιμοποιώντας μόνο δύο λέξεις, αυτές θα ήταν global-chic, μια και πολλά από τα έπιπλα, αλλά και τα διακοσμητικά αντικείμενα του χώρου έρχονται από το Μαρόκο, την Ινδία, την Ιταλία και την Τουρκία. Επόμενο χαρακτηριστικό στοιχείο της διακόσμησης; Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες, οι οποίες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι, όχι μόνο του χώρου, αλλά και της ζωής της, αφού – όπως χαρακτηριστικά αναφέρει “για να κρεμάσω μία φωτογραφία στον τοίχο του σπιτιού μου, θα πρέπει να κρύβει ένα βαθύτερο νόημα για εμένα”.
Φυσικά, σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητα της οικογένειας παίζουν οι εξωτερικοί χώροι. Η πισίνα, το γήπεδο του βόλεϊ, το BBQ, είναι κάποια από τα σημεία στα οποία τα μέλη της συναντιούνται και περνούν τον χρόνο τους. Γενικά, το μέσα από το έξω διαχωρίζεται στο μυαλό τους ως εξής: Στους εξωτερικούς χώρους, παίζουν, γελάνε, φωνάζουν, ξεφαντώνουν, κάνουν οποιαδήποτε τρέλα έρθει στο μυαλό τους. Όταν μπαίνουν μέσα, όμως, οι τόνοι πέφτουν. Όχι επειδή “πρέπει”, αλλά επειδή η ζεστή, ήρεμη αύρα του σπιτιού τους καλεί να χαλαρώσουν…
Photos: Douglas Friedman via architecturaldigest.com
