Το έργο επιλέχθηκε ως το καλύτερο Small Project στα ετήσια βραβεία του World Architecture Festival από τους Olivier Ottevaere καιJohnLin του πανεπιστημίου του Χονγκ Κονγκ. Είναι μια βιβλιοθήκη και κοινοτικό κέντρο στο χωριό Shuanghe, στην επαρχία Yunnan, στην Κίνα. Το έργο αποτελεί μέρος της κυβερνητικής προσπάθειας ανοικοδόμησης μετά το σεισμό του Σεπτεμβρίου 2012. Η πλειοψηφία των σπιτιών του χωριού καταστράφηκαν, αφήνοντας τους κατοίκους να ζουν σε σκηνές μέχρι και ένα έτος μετά. Μετά το σεισμό, η κυβέρνηση έχει υποστηρίξει υλικά όπως το σκυρόδεμα και τα τούβλα για την κατασκευή των σπιτιών και μια μεγάλη κεντρική πλατεία. Κατά την πρώτη επίσκεψη στο χώρο, τα σπίτια παραμένουν ατελή και η πλατεία ένας μεγάλος κενός χώρος.

Το Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ αποφάσισε να υποστηρίξει το σχεδιασμό και την εφαρμογή ενός νέου κτηρίου βιβλιοθήκης στη δημόσια πλατεία.Στόχος είναι να ενεργοποιήσει την κοινότητα και να προσφέρει ένα φυσικό μνημόσυνο για το συμβάν. Η θέση της βιβλιοθήκης είναι δίπλα σε έναν αναλημματικό τοίχο 4 μέτρων. Ο σχεδιασμός εκτείνεται σε όλο το επίπεδο της υψομετρικής διαφοράς και λειτουργεί ως γέφυρα μεταξύ του χωριού και της νέας πλατείας-μνημείο. Υπογραμμίζοντας τη θέση του σε μια απομακρυσμένη ορεινή κοιλάδα, ο σχεδιασμός ανταποκρίνεται οπτικά στο χώρο της κοιλάδας, προσφέροντας εκπληκτική θέα από την ασύμμετρη δίρριχτη στέγη. Η ίδια η δομή υψώνεται σε μια κορυφή, ένα μνημείο για τον σεισμό και προσπάθεια ανοικοδόμησης.

Ως ανταλλαγή γνώσεων του έργου, η κατασκευή περιλαμβάνει συνεργασία με ένα τοπικό εργοστάσιο παραγωγής ξυλείας. Η διαδικασία είχε ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη μιας εκπληκτικά ποικιλόμορφης μορφής μέσω απλών μέσων. Μια σειρά από δικτυώματα είναι στερεωμένα μεταξύ του άνω επίπεδου του δρόμου και κάτω επίπεδου της πλατείας. Η αλλαγή στην μορφή κάθε δικτυώματος δημιουργεί αρχικά σταδιακή κλίση (για να φέρει τους ανθρώπους κάτω) και, στη συνέχεια, μια απότομη ανοδική κλίση (για να ανυψώσει την οροφή). Τα δικτυώματα καλύφθηκαν από ένα στρώμα στεγανοποίησης αλουμινίου και εν συνεχεία ξυλεία καταστρώματος. Στο εσωτερικό, τα ζευκτά εκτείνονται προς τα κάτω για να υποστηρίξουν ένα αιωρούμενο ράφι. Απλοί παραδοσιακοί σχολικοί πάγκοι χρησιμοποιούνται ως καρέκλες. Οι πόρτες από πολυανθρακικό μπορούν να ανοίξουν για να δημιουργηθεί ένα εντελώς ανοιχτός χώρος εκτεινόμενος στην την πλατεία.

Αντί να συμβάλλει στην εγκατάλειψη των ξύλινων κατασκευών (όπως με τα σπίτια του χωριού μετά το σεισμό), το πρόγραμμα επιβεβαιώνει τη δυνατότητα να χτιστεί μία σύγχρονη ξύλινη κατασκευή σε απομακρυσμένες περιοχές της Κίνας.