Ένα διώροφο κτίσμα των αρχών του 20ου αιώνα στις Καρυές Πελοποννήσου αποτελεί τυπικό δείγμα κατοικίας αγροτικού οικισμού, στην οποία οι κύριοι χώροι βρίσκονται στον όροφο, ενώ το ισόγειο στεγάζει βοηθητικές χρήσεις.
Η μετατροπή του σε σύγχρονη εξοχική κατοικία κινήθηκε πάνω σε δύο άξονες: Ο πρώτος έχει να κάνει με τη λειτουργική οργάνωση των χώρων.Ο δεύτερος σκοπό έχει να αναδείξει εκφραστικά και μορφολογικά την εμφανή διαφοροποίηση των ορόφων.
Μέσα από την επέμβαση, το ισόγειο και ο όροφος δημιουργούν δύο διαφορετικούς χώρους ,το μεν ως χώρος θερινής προσέγγισης το δε ως χώρος χειμερινής.
Ο όροφος που σηματοδοτεί την παλαιά κύρια κατοικία διατηρεί τα στοιχεία του. Η οροφή και οι τοίχοι χρωματίζονται πράσινα όπως έντονη βλάστηση του τοπίου.
Το παλιό μωσαϊκό διατηρείται όπως στην αρχική διαρρύθμιση.Πάνω του διαρθρώνονται τα νέα δάπεδα που ορίζουν τις νέες λειτουργίες ξύλο για το σαλόνι, τσιμεντοπλακάκι για την τραπεζαρία και τσιμεντοκονία για την κουζίνα.
Ο χώρος του ισογείου αποτυπώνει την αρχική πέτρινη κατασκευή και τις επεμβάσεις στις διάφορες φάσεις του κτιρίου.
Ολα τα στοιχεία ασβεστώνονται και ενοποιούνται χρωματικά.Ο χώρος επιμερίζεται σε τρεις υποχώρους :χώρος συγκέντρωσης, χώρος ύπνου και ξενώνας.
Το ισόγειο αβεστώνεται, ενώ στον όροφο η όψη του κτιρίου μένει ανέπαφη αποτυπώνοντας το πέρασμα του χρόνου.
Μέσα από τη σύνδεση των δύο ορόφων η ποιότητα του αρχικού κτιρίου αποκαλύπτεται και με τις παρεμβάσεις μετατρέπεται σε μια εξαιρετική εξοχική κατοικία.
